Σε άλλους φάνηκε ένα αυθεντικό κίνημα πολιτών, με συμπαγή πυρήνα σκέψης και διακριτή πολιτική ταυτότητα. Άλλοι, επιμένουν να το θεωρούν ως μία ευκαιριακή, πολιτικά ασπόνδυλη κίνηση, που διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη. Μία σπασμωδική αντίδραση στον fast – track εθνικό διχασμό του Δημοψηφίσματος Τσίπρα.
Η αλήθεια είναι ότι όσοι μαζευτήκαμε στις πλατείες του 2015 νιώσαμε τον παλμό ενός κοινού οράματος. Μπροστά στο φάσμα του εκτροχιασμού, ενωθήκαμε, ασφαλώς, για να απαιτήσουμε τη διαφύλαξη του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Αλλά, στην πορεία, ανακαλύψαμε πολλά παραπάνω κοινά. Την κατάργηση του πελατειακού κράτους, τον περιορισμό του σπάταλου δημόσιου τομέα, την απελευθέρωση της οικονομίας, μία σύγχρονη παιδεία, ανοικτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς.
Καταφέραμε να διαμορφώσουμε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα; Όχι, δυστυχώς. Οι δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν στους κόλπους του «Μένουμε Ευρώπη» εν πολλοίς διασπάστηκαν και αναδιανεμήθηκαν, οριζόντια, στον πολιτικό χώρο από τον Σύριζα προς το κέντρο και την κεντροδεξιά. Αλλά έχω την αίσθηση ότι αφήσαμε ένα προοδευτικό στίγμα σε πολύ δύσκολους καιρούς.
Πάντα είναι χρήσιμο να διατηρείς και μία αισιόδοξη οπτική. Η οριζόντια κατανομή του δυναμικού του «Μένουμε Ευρώπη» είναι και μία εν δυνάμει ευκαιρία: Αφενός, ξέρουμε ότι όταν οι καιροί το απαιτούν, μπορούμε να διαμορφώσουμε ευρύτερες συναινέσεις. Και η κληρονομιά του «Μένουμε Ευρώπη», είναι ένα παράδειγμα στο οποίο μπορούμε να καταφεύγουμε για να ανανεώνουμε αυτήν την πεποίθηση. Αφετέρου, το μαζικό εκείνο κίνημα για τη διαφύλαξη της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας, μας έδειξε ότι οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές του πολιτικού φάσματος δεν επαρκούν για να εξηγήσουν την εποχή μας και τις προκλήσεις της.
Έτσι ή αλλιώς, είμαστε φορείς εκείνης της κληρονομιάς.”
Ο Νίκος Βιτώρος είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο.
