Μετά από δέκα χρόνια περιπλάνησης σε χώρες µακρινές και θάλασσες αγριεμένες, ο Οδυσσέας επέστρεψε επί τέλους στην αγαπημένη του Ιθάκη. Ωστόσο ο πολυμήχανος ήρωας του Ομήρου το 710 π.Χ αναζητούσε μονίμως τρόπους για να αντιμετωπίσει τους μνηστήρες που καπηλεύτηκαν το βιός του, την πατρίδα του και την Πηνελόπη. Προστατευμένος της θεάς Αθηνάς η οποία αντιπροσωπεύει την νόηση, την σοφία και την στρατηγική σκέψη, μεταμορφώθηκε τελικά σε ζητιάνο υπομέ-νοντας καρτερικά την χλεύη των μνηστήρων.
Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, οι εποχές να έχουν αλλάξει και νέοι κόσμοι να γεννήθηκαν, αλλά εμείς οι Έλληνες του 2021 μ Χ περνάμε εδώ και 10 χρόνια μια νέα εξίσου επίκαιρη Οδύσσεια. Περιτριγυρισμένοι από επίδοξους μνημονιακούς και μη μνηστήρες.
Έχοντας ακούσει βέβαια ότι τίποτα στα Ομηρικά Έπη δεν γράφτηκε τυχαία, έψαξα από περιέργεια να βρω και τα ονόματα εκείνων των μνηστήρων της Ιθάκης. Ε. λοιπόν τίποτα δεν είναι τυχαίο! Διαπιστώνοντας ότι έκρυβαν ξεχωριστά νοήματα, έμεινα έκπληκτος όχι μόνο από τον τρόπο, αλλά και από την σειρά με την οποία ο Οδυσσέας αποφάσισε να εξοντώσει τον καθένα.
Ο πρώτος και ισχυρότερος του αντίπαλος ήταν ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ ! Ήταν ο κατ΄ εξοχήν πολέμιος και δυνάστης του νου, που κυριαρχούσε στο παλάτι. Για χρόνια φαίνεται ότι Αντι–νομεί και Αντι-λέγει χωρίς καμία ντροπή και αιδώ. Εκφράζει την Αντι-νόηση που εξοστρακίζει την παιδεία των λαών και θολώνει τις καταστάσεις ώστε να τις ελέγχει… επιχειρώντας να καθυποτάξει την αλήθεια στο ψέμα.
Ωστόσο αρκετοί είναι εκείνοι που ακόμα και σήμερα θέτουν το παρόμοιο ερώτημα, όπως πριν από 2000 χρόνια ο Πιλάτος: «Και τι έστιν αλήθεια;» ρωτούσε τον Χριστό την στιγμή που η όντως Αλήθεια στεκόταν ακριβώς μπροστά του.
Γι’ αυτό και ο Οδυσσέας με το βέλος του σημάδεψε τον Αντίνοο στο λαιμό, στο κατ΄ εξοχήν όργανο που εκφράζει την δύναμη του λόγου, την οποία όμως αυτός- ως πνεύμα αντιλογίας- την διέστρεφε μονίμως σε παράλογη νόηση!
Ο σύγχρονος ΑΝΤΙΝΟΟΣ της Διονυσιακής Ελλάδας, λέγεται ΑΝΤΙ-ΟΙΝΟΣ και αντιπροσωπεύει τον παράλογο ειδικό φόρο κατανάλωσης που επιβλήθηκε στους οίνους απομυζώντας τον μόχθο των αμπελουργών μας.
Τότε οι μνηστήρες διεκδικούσαν την καρδιά και την περιουσία της Πηνελόπης, ενώ στον εικοστό πρώτο αιώνα ο φόρος του ΑΝΤΙ-ΟΙΝΟΥ ήταν είκοσι (20) ευρώ ανά εκατόλιτρο τελικού προϊόντος.
Ευτυχώς που τον Ιανουάριο του 2019 ο Διόνυσος βρήκε το κατάλληλο βέλος και τον σκότωσε, σώζοντας 650 οινοποιούς που ευρίσκοντο σε οριακά επίπεδα βιωσιμότητας
Ο δεύτερος μνηστήρας ήταν ο ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ. Αυτός έδινε μάχες μεγάλου εύρους προκειμένου να αναδειχθεί στην εξουσία, εκμεταλλευόμενος ουσιαστικά κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Δεν είναι τυχαίο που ήταν αυτός που έπεισε την Πηνελόπη ότι ο Τηλέμαχος ήταν ασφαλής, την ίδια στιγμή που ο ίδιος σχεδίαζε τη δολοφονία του.
Οι σύγχρονοι ΕΥΡΥΜΑΧΟΙ του οίνου είναι οι γνωστοί-άγνωστοι ΕΥΡΥ-ΧΥΜΟΙ μνηστήρες, της οικονομικής αβεβαιότητας που εφευρίσκουν αλόγιστα ισοδύναμα ώστε να ικανοποιήσουν τους επιβαλλόμενους δήθεν ευρω-νομικούς θεσμούς. Παράλληλα κλείνουν ευρηματικά το μάτι στην παραγωγή και διακίνηση χύμα κρασιών και τσίπουρων, που πηγαινοέρχονται σε δεκάδες ταβέρνες ανενόχλητα. Έτσι ενώ η παραοικονομία επιβιώνει χύμα στο κύμα που είναι πολύ ευρύ, η πολιτεία χάνει κάθε χρόνο 10 εκατομμύρια ευρώ, μη εισπράττοντας τον ΦΠΑ της Πηνελόπης.
Και έρχεται με την σειρά του ο τρίτος μνηστήρας, ο λεγόμενος όλως τυχαίως και ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ. Αυτός διαστρεβλώνει το νόμο, στήνει ενέδρες και παγίδες στους νεαρούς Τηλέμαχους, και στοχεύει στα όνειρα των παιδιών που φεύγουν για να σωθούν από την ανεργία και τον αφανισμό. Παρόλα αυτά όμως εκείνα παραμένουν γνήσιοι ΤΗΛΕ-ΜΑΧΟΙ του εξωτερικού που όπως λέει και το όνομά τους δίνουν την δική τους μάχη από μακριά!
Οι σημερινοί ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΙ εμφανίζονται ως ΑΜΦΙ-ΟΙΝΟΙ που μας φορτώνουν με ενοχές προπατορικού αμαρτήματος ότι τα φάγαμε και τα ήπιαμε μαζί, μπερδεύοντας το ηθικό με το νόμιμο και την παράδοση με τον συντηρητισμό.
Τέλος ο τέταρτος μνηστήρας είναι ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ. Είναι αυτός που άγει το λαό, κοινώς ο λαοπλάνος που τον παρασύρει με την βοήθεια του Αντι-Νοου και τον μετατρέπει σε κατευθυνό-μενη αγέλη.
Οι σημερινοί ΑΓΕ-ΛΑΟΙ είναι τα αγέλαστα πρόσωπα των πολυεθνικών που πληρώνονται για να μας αποπροσα-νατολίζουν, υποσχόμενοι σε όλους λωτούς και πετραχήλια. Έτσι την κλεψιά την βάπτισαν φόρο, το χαράτσι αλληλεγγύη, την απόλυση εφεδρεία και το ξεπούλημα της χώρας, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας!
Ωστόσο μου έκανε εντύπωση ότι ο Οδυσσέας παρά την οργή του, χάρισε τη ζωή μόνο σε δυο συνοδούς των μνηστήρων. Στον Φήμιο που ήταν ο «φημισμένος» κιθαρίστας του παλατιού και στον τυφλό τραγουδιστή Δημόδοκο, το όνομα του οποίου σημαίνει ευπρόσδεκτος από το Δήμο, δηλαδή τον λαό.
Κι εγώ θα συμφωνούσα να αφήσουμε τον Φήμιο του 2021 να παίζει χωρίς να διαδίδει κακές φήμες για το κρασί και τον Δημόδοκο συνεχίσει να τραγουδά τα αληθινά τραγούδια των ελλ-οίνων! Και αν τύχει και παρεκτραπούν κάποτε κι αυτοί, να τους δέσουμε μαζί με τον Κακοφωνίξ στο γαλατικό δέντρο της λήθης…
Πράγματι οι σοφοί πρόγονοί μας είχαν εμβαθύνει πάρα πολύ στη ψυχολογία της ανθρώπινης φύσης, αφού ο λόγος τους σήμερα ακούγεται τόσο επίκαιρος όσο και αφυπνιστικός.
Δυστυχώς όμως ενώ οι μνηστήρες στην Οδύσσεια ήταν 108 (Ραψ. π 247-53) σήμερα είναι χιλιάδες και επιπλέουν μάλιστα σαν τους φελλούς, στον αφρό της επικαιρότητας.
Ο Αντί-νοος λόγω της ανίατης αρρώστιας της εξουσίας βασιλεύει ακόμα. Ο Ευρύμαχος δίνει τις μάχες του στα πεζοδρόμια, τον Α-γέλαο τον καμαρώνουμε καθημερινά στα παράθυρα της ΤV, ενώ ο Αμφί-νομος νυχτοπερπατάει στους δρόμους της εικονικής μας Ιθάκης. Και εμείς παραμένοντας διστακτικοί στον καναπέ, αναλογιζόμαστε ποιός απ΄ αυτούς είναι ο λιγότερο ψεύτης, απέναντι στο Θεό και τους ανθρώπους…
Είναι αλήθεια όμως ότι οι σοφοί της αρχαιότητας μπροστά σε κάθε αδιέξοδο ή πανδημία της ζωής, είχαν εφεύρει τον απο-μηχανής θεό, που έδινε τη λύση. Σήμερα εμείς οι Νεοέλληνες έχουμε ένα μοναδικό πλεονέκτημα και μια κρυφή ελπίδα, που σιγοκαίει μέσα στις καρδιές μας. Είμαι σίγουρος ότι δεν αργεί η μέρα που η σπίθα αυτή θα ανάψει την μεγάλη φλόγα, που όλοι προσμένουμε. Εξάλλου “Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς μνηστήρας καθ’ ημών”
*O Δημήτρης Χατζηνικολάου είναι οινολόγος – διπλωματούχος γευσιγνώστης με μεταπτυχιακό στην αμπελουργία και διδακτορικό δίπλωμα στη εφαρμοσμένη μικρο-βιολογία. Είναι ιδρυτής του Σχολείου του Κρασιού «Οίνος ο Αγαπητός».
