Το αληθινό νόημα αυτής της φράσης πέραν κάθε πολιτική ιδεολογία, είναι κάτι βαθιά ριζωμένο στο DNA των αισθήσεών μας, όπου με τα μάτια κλειστά το ανθρώπινο σώμα στέκεται ακίνητο «βυθισμένο» στη σιωπή, επιτρέποντας τη θλίψη να διαποτίσει την ύπαρξή του.
«Ενός λεπτού σιγή» σημαίνει σεβασμός και όχι «παράκληση» για την διατήρηση της μνήμης σε κάτι που έχει διαχρονική αξία, σημαίνει αναγνώριση αγωνιστών που σαν σκιές ανάμεσα στα μνήματα τους εισπράττουν συχνά την απαξίωση. Σημαίνει επίσης επαναπροσδιορισμό μεγάλων ιδεών και στόχων, ώστε ο κόσμος αυτός να γίνει καλύτερος για τις γενιές που ακολουθούν…
Ανάλογος σεβασμός όμως χρειάζεται και σε όλα τα αγαθά της καθημερινότητας που μας χάρισε απλόχερα ο Θεός. Από την υγεία μας και το περιβάλλον μέχρι την αναπνοή και ολόκληρη τη ζωή μας.
Είναι αλήθεια ότι στην εκτίμηση ενός αγαθού, συμμετέχουν ουσιαστικά οι αισθήσεις που διαθέτουμε, προκειμένου να εντοπίσουμε τα γευστικά χαρακτηριστικά του. Ωστόσο κάθε μία από τις 5 αναλαμβάνει πάντα το δικό της μέρισμα στην τελική διάγνωση… Αυτό συμβαίνει βέβαια σε πολλά καταναλωτικά προϊόντα όπως στον καφέ, στο ελαιόλαδο, στη μπύρα κτλ.
Στην περίπτωση όμως του οίνου, επιστρατεύουμε ένα ξεχωριστό πρωτόκολλο γευσιγνωσίας, που μας εισάγει στα άδυτα εκατοντάδων ουσιών που συνυπάρχουν ισορροπημένα μέσα στα σπλάχνα του.
Έτσι πριν ένα κρασί φτάσει στο ποτήρι μας, μας υποδέχεται η ακοή με τον ήχο του φελλού να αποχωρίζεται την αγαπημένη του φιάλη και να μας καλωσορίζει σε ένα απρόβλεπτο και μεθυστικό ταξίδι.
Στην συνέχεια αναλαμβάνει η όραση, να μας εισάγει σε 6 δευτερόλεπτα, στο κόσμο της διαύγειας και της φωτεινότητας, περνώντας ανάμεσα από όλες τις χροιές του χρώματος.
Αμέσως μετά την περιστροφή του κρασιού για 4 επιπλέον δευτερόλεπτα μέσα στο ποτήρι, επιστρατεύεται η όσφρηση που μας ξεναγεί στα αρωματικά μονοπάτια φρούτων, λουλουδιών, ξηρών καρπών και εντυπωσιακών μπαχαρικών. Αυτό διαρκεί ακόμη 10 δευτερόλεπτα, επειδή οι μυρωδιές είναι «οχήματα νοσταλγίας» όπως έλεγε ο Μαρσέλ Προύστ και αναζητούν μέσα στο οσφρητικό κέντρο του εγκεφάλου, μνήμες και θύμησες παλαιών και αγαπημένων στιγμών.
Τέλος το κρασί φτάσει στο στόμα. Εδώ η λεγόμενη «επίθεση» του υγρού στις θηλές της γλώσσας διαρκεί 4 δεύτερα, στη συνέχεια η «εξέλιξή» του στον ουρανίσκο άλλα 6, ενώ η επίγευση μόλις το καταπιούμε ή το αποβάλλουμε μπορεί να ξεπεράσει και τα 15 δευτερόλεπτα. Και αυτή την ιεροτελεστία πρέπει να την πραγματοποιήσουμε και δεύτερη φορά, επειδή η αλλαγή της θερμοκρασία της δοκιμής διαφοροποιεί τις τελικές εντυπώσεις της αφής. Όσο για την επανάληψη είναι αλήθεια ότι εκτός από μήτηρ της μαθήσεως, παραμένει και μήτηρ της… μεθύσεως!
Για αυτό πριν αποφανθούμε για την ποιότητα οποιοδήποτε κρασιού, δεν θα ήταν άσχημο να κρατούμε ενός λεπτού σιγή, όχι μόνο από σεβασμό προς το διαχρονικό αυτό ποτό, αλλά σεβόμενοι κυρίως το επιστημονικό πρωτόκολλο των 60 δευτερολέπτων της σύγχρονης οινογνωσίας!!
