Ακούγοντας κανείς αυτή την προτροπή και μάλιστα από τα χείλη ενός οινολόγου, αναρωτιέται αν πρόκειται για ξαφνική μετάλλαξη, αφού τόσα χρόνια πρεσβεύω ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή κάθε ποιοτικός οίνος απολαμβάνεται άκρατος! Αξίζει λοιπόν σήμερα να βουτήξουμε μαζί στα βαθύτερα στα νερά της βρώσης και της πόσης, για να δούμε ποιος φταίει τελικά, που η οποιαδήποτε προσθήκη νερού μέσα στο κρασί το καθιστά άνοστο, την στιγμή μάλιστα που και τα δύο αυτά στοιχεία από μόνα τους αποτελούν ευλογία για την ανθρωπότητα.
Κατ΄ αρχήν το νερό που δημιούργησε ο Θεός πάνω στη γη, είναι τόσο χρήσιμο και πολύτιμο, όσο και το οξυγόνο στη ζωή μας. Αλλά και ο οίνος του Πατριάρχη Νώε από την άλλη μεριά, παρόλο που περιέχει κι αυτός 90% νερό μέσα του συνεχίζει να ευφραίνει τις καρδιές μας, με έναν ανεπανάληπτο τρόπο που κανένα άλλο ποτό στον κόσμο δεν πρόκειται ποτέ να προσεγγίσει. Και το επιβεβαίωσε και ο ίδιος Χριστός μετατρέποντας το νερό σε κρασί στην Κανά της Γαλιλαίας…
Όμως παρά τις υδατικές τους ομοιότητες, οίνος και ύδωρ διαφέρουν μεταξύ τους, αφού χωρίς κρασί μπορούμε να ζήσουμε μια ολόκληρη ζωή, ενώ χωρίς νερό, όχι παραπάνω από 10 μέρες. Είναι αλήθεια πάντως ότι προσθέτοντας νερό στο ποτήρι ενός άκρατου οίνου, κάθε ορθολογική προσδοκία για απόλαυση εξανεμίζεται…
Ωστόσο υπάρχει ένα άλλο συναρπαστικό μείγμα ύδατος και οίνου που μπορούμε όλοι να το γευθούμε δωρεάν. Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι θα είναι πανάκριβο, αντιθέτως για μένα θεωρείται μονάκριβο. Όμως για την υπερβατική αυτή γευσιγνωσία, χρειάζεται κατάλληλη προετοιμασία. Πολύ σοφά λοιπόν ο λαός μας, προτείνει σε όσους επιθυμούν να βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας, δηλαδή στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας και να συγχωρεθούμε. Πράγματι όταν συγχωρείς κάποιον ειλικρινά, νιώθεις μια ανείπωτη χαρά, με την πιο γλυκιά επίγευση όλων των εποχών! Όσο για την γεύση του περιέχει εκείνο το νερό που δοκίμασε η Σαμαρείτιδα και δεν ξαναδίψασε ποτέ, αναμεμειγμένο με το ζωηφόρο νάμα μιας τέτοιας ευωχίας που λυτρώνει την ψυχή μας!
