Βγήκαν στην παρέλαση την περασμένη Δευτέρα 10 κορίτσια, και όταν έφτασαν μπροστά στους «επίσημους», τότε έδωσαν σε όλους μας το μήνυμά τους, ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Οτι η ελευθερία δεν γιορτάζεται με μιλιταριστικές παρελάσεις, ότι ο πατριωτισμός δεν αφορά βηματισμούς αγημάτων από άριστους, αρτιμελείς, ψηλούς, λυγερόκορμους. Η γιορτή για την ελευθερία δεν είναι μόνο για τα παιδιά που θα επιλέξει ο γυμναστής για να εκπροσωπήσουν το σχολείο, αποκλείοντας τα άλλα που «δεν κάνουν για παρελάσεις» (αλλά τα θυμόμαστε όταν χρειαζόμαστε σώματα στην πρώτη γραμμή του πολέμου για την κρεατομηχανή). Η ελευθερία δεν γιορτάζει σε στρατιωτικά αγήματα.
Η ελευθερία, ο πατριωτισμός, η αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός, η ειρήνη, ο αγώνας κατά του φασισμού, η γιορτή της νίκης, αφορούν όλους. Γιατί πατρίδα μας είναι η ελευθερία, χωρίς σύνορα, χωρίς στολές. Γιατί το όχι στον φασισμό – ναζισμό, το ναι στην ειρήνη και την ελευθερία, δεν είχε διαχωρισμούς. Δεν είχε φοβίες. Είχε τη συμμετοχή όλων να αγωνιστούν για ελευθερία.
Ελευθερία δεν ήταν οι παρελάσεις των νεολαίων του Μεταξά, των «αρίστων» της εποχής. Η ελευθερία δεν χρειάζεται υποχρεωτικές μαθητικές παρελάσεις με πολεμικά εμβατήρια.
Τα κορίτσια παρέλασαν χωρίς κουκούλες, με τα πρόσωπα τους σε κοινή θέα, με το δικό τους silly walk βάδισμα και ρυθμό, με τα ασταθή βήματα των χαρακωμάτων, των οβίδων, του θανάτου, των πολέμων, με τον φόβο και την ελπίδα στην καρδιά. Η ελευθερία εδραιώνεται με αυτογνωσία, όχι με παραγγέλματα και διαταγές. Σαν το απείθαρχο ξυπόλητο τάγμα, των 160 ορφανών από την Θεσσαλονίκη στον πόλεμο, που έκλεβε από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη του και όσους μπορούσε να βοηθήσει.
Στο τέλος κάθε εθνικής εορτής και παρέλασης, η ευχή που ανταλάσσουμε είναι «ειρήνη, όχι άλλος πόλεμος». Και μετά προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Ζούμε στους δικούς μας πολέμους.Λίγοι, κάποιοι υπουργοί, δήμαρχοι, πολιτικάντηδες, οι «επίσημοι» αυτοί που στέκονται ψηλά στην εξέδρα για να επιδείξουν ότι είναι διαφορετικοί από τους άλλους χαμηλά στα πεζοδρόμια παραδίπλα, και μαζί κάποιοι πατριδοκάπηλοι που παλαιότερα έριχναν μούτζες, γύριζαν τα κεφάλια στην άλλη πλευρά, ακύρωσαν τις παρελάσεις το 2011 με επεισόδια, ζητούσαν να επέμβει ο στρατός, και χειροκροτούσαν κάτι θλιβερούς υπερπατριώτες «δεξιούς» και «αριστερούς» που παρέλαυναν μετά διαμαρτυρόμενοι για τη “χούντα” των μνημονίων, μιλούν για ντροπή για ιεροσυλία. Φωνάζουν γιατί φοβούνται. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου οι μαθητές συμμετέχουν σε στρατιωτικές παρελάσεις…
Απεγνωσμένοι αναζητούν να ταυτοποιήσουν τη «μικρή μερίδα γελοίων υποκειμένων αξιολύπητων νεαρών κοριτσιών» που πρόσβαλαν τα ήθη και έθιμα της υπεροχής των λίγων των «κανονικών» των άριστων. Αλλά δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια, ότι ο βασιλιάς και οι υπήκοοί του είναι (είμαστε) γυμνοί.
Πηγή: pelop.gr
O Γιώργος Δημακόπουλος είναι πτ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ΤΕ και αρθρογράφος.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
