[vc_row][vc_column][vc_column_text]
Ομιλία του Γεράσιμου Παπαδόπουλου στην εκδήλωση του Π2 “Πρόοδος στην πράξη” με τίτλο “Κεραυνοί το κατακαλόκαιρο”: Θα μείνουμε θεατές της κλιματικής αλλαγής;
Πριν ακόμη κλείσουν οι πληγές της τραγωδίας στο Μάτι, μια άλλη τραγωδία στη Χαλκιδική επαναφέρει το αγωνιώδες ερώτημα: έχουμε πολιτική προστασία σε αυτή τη χώρα; Θα πρέπει επί τέλους να γίνει συνείδηση ότι η πολιτική προστασία αποτελεί ύψιστο κοινωνικό αγαθό που η πολιτεία οφείλει να παρέχει στους πολίτες. Και αυτοί οι τελευταίοι πρέπει να αξιώνουν την παροχή αυτού του αγαθού. Οι θεωρητικές αναλύσεις για τα επικίνδυνα φαινόμενα, η συζήτηση αν οφείλονται ή όχι στην κλιματική αλλαγή, είναι ενδιαφέρουσες αλλά πρέπει να καταλήγουν σε εφαρμοσμένες αποφάσεις. Ο απελθών πρωθυπουργός μετά το Μάτι είχε εξαγγείλει τη δραστική βελτίωση της πολιτικής προστασίας. Η κυβέρνησή του έφερε σχέδιο νόμου τον περασμένο Μάιο αλλά ουδέποτε συζητήθηκε στη Βουλή λόγω εκλογών. Το αποτέλεσμα είναι ότι ουδεμία βελτίωση είδαμε. Ας το έφερναν νωρίτερα ώστε να συζητηθεί, βελτιωθεί και ψηφιστεί αλλά και να δεσμευτεί και η τότε αντιπολίτευση για τις απόψεις της.
Ο νέος πρωθυπουργός, στις προεκλογικές εμφανίσεις του δεν ανέφερε κάτι συγκεκριμένο για την πολιτική προστασία, τώρα λένε ότι το θέμα αυτό είναι υψηλής προτεραιότητας για τη νέα κυβέρνηση. Μακάρι να είναι έτσι, να το δούμε στην πράξη. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται να προηγηθεί διαβούλευση, όχι ατέρμων αλλά ουσιαστική, με την επιστημονική κοινότητα, την τοπική αυτοδιοίκηση και τους επιχειρησιακούς φορείς, να κατατεθούν προτάσεις και στη συνέχεια με ευθύνη κυβερνητική να γίνουν οι δραστικές αλλαγές που προφανώς επιβάλλονται. Και οι αλλαγές αυτές πρέπει να είναι τέτοιες ώστε η αυριανή πολιτική προστασία να ανταποκρίνεται σε όλους τους δυνητικούς κινδύνους που απειλούν τη χώρα: δασικές πυρκαγιές, πλημμύρες, κατολισθήσεις κλπ. Και πάνω απ’ όλα να μην ξεχνάμε το μέγιστο κίνδυνο που δεν είναι άλλος από τους σεισμούς. Ειδικά όταν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τον τελευταίο καταστροφικό σεισμό στη χώρα, το σεισμό της Πάρνηθας (7-9-1999) με 143 θύματα μόνο 18 χιλιόμετρα από την Ακρόπολη. Φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από εκείνη την καταστροφή, γεγονός που σημαίνει ότι έχουμε κατά πολύ υπερβεί τη μέση συχνότητα καταστροφικών σεισμών στη χώρα που δεν υπερβαίνει τα 8-10 χρόνια. Αυτό συμβαίνει κυρίως στην ηπειρωτική χώρα, όπου οι πόλεις και οι οικισμοί βρίσκονται πολύ κοντά στις σεισμικές πηγές.
Εδώ δεν κάνω μια απλή επιστημονική διαπίστωση, απευθύνω τεκμηριωμένη επιστημονική προειδοποίηση την οποία κάνω συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Ο επόμενος ισχυρός σεισμός, κυρίως στην ηπειρωτική χώρα, ενδεχομένως να μας βρει και πάλι ανέτοιμους.
Συνεπώς, χρειαζόμαστε σύστημα πολιτικής προστασίας δραστικά βελτιωμένο και αποτελεσματικό για κάθε τύπο κινδύνου. Το μέλλον δεν είναι μακριά. Και μετά από κάθε καταστροφή το μέλλον γίνεται εφιαλτικό παρελθόν.
*Ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος είναι Ερευνητής Σεισμολογίας και Επιστημονικός Συνεργάτης ΕΕ & UNESCO[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
