Εικόνες και μουσικές των προσφύγων του ’22 στο Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης

Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, ο Δήμος Αλεξανδρούπολης και το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης, παράλληλα με το διεθνές συνέδριο Μετακινήσεις πληθυσμών, 1900-1951: ο κόσμος και η Θράκη, παρουσιάζουν την έκθεση «ΣΗΚΩ ΨΥΧΗ ΜΟΥ»!… Εικόνες και μουσικές των προσφύγων του ’22, στο Ιστορικό Μουσείο της πόλης. Η έκθεση είχε δημιουργηθεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και έχει παρουσιαστεί μέχρι σήμερα στην Αθήνα, τη Δράμα, την Καβάλα, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, το Αγρίνιο τον Βόλο και τη Λευκωσία.

Διονύσης Σαββόπουλος. Εξώφυλλο του δίσκου «Βρώμικο ψωμί», 1972, Ιδιωτική συλλογή

Βασικοί άξονες της έκθεσης είναι η ζωή πριν το 1922 στη Σμύρνη, την Ιωνία, την Καππαδοκία, τον Πόντο, την Κωνσταντινούπολη, την Προποντίδα, την Ανατολική και τη Βόρεια Θράκη (Ανατολική Ρωμυλία)· η Έξοδος, η απώλεια και το τραύμα της προσφυγιάς· η ζωή και η μουσική δημιουργία στη νέα πατρίδα· αλλά και η πρόσληψη από τις νεότερες γενιές.

Γλέντι στην πλατεία της Νέας Καρβάλης. Καρσιλαμάς με τα κρόταλα. Κέντρο Καππαδοκικών Μελετών «Η Ναζιανζός» Νέας Καρβάλης

Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής στην ατομική και τη συλλογική ταυτότητα των προσφύγων, και ποια η σημασία της ως κινητήριας δύναμης του προσφυγικού ελληνισμού; Πώς καταγράφονται οι μνήμες της Καταστροφής στα τραγούδια των προσφύγων; Με ποιον τρόπο φτάνουν οι μνήμες έως τις μέρες μας και γίνονται αντιληπτές στην εθνική ζωή και τη μουσική δημιουργία των επιγόνων;

O Τρανός Χορός της Κυριακής του Θωμά (αντίπασχα) έξω από την Εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Μαλακοπή, Απρίλιος 1920. Αρχείο Θεάτρου Ελληνικών Χορών «Δώρα Στράτου»

Φωτογραφικά, οπτικοακουστικά και αρχειακά τεκμήρια σημαντικών φορέων διαφύλαξης της ιστορικής μνήμης στη χώρα μας, καθώς και πλήθος τεκμηρίων που συνεισέφεραν τοπικοί σύλλογοι, οργανώσεις και ιδιώτες, συνομιλούν στην έκθεση με στίχους και ποικίλες μελωδίες: μοιρολόγια, παραδοσιακά τραγούδια και χοροί, μικρασιάτικα ρεμπέτικα αλλά και η νεότερη ελληνική μουσική παραγωγή, που επηρεάστηκε από τη μουσική πνοή των προσφύγων.