Η ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη στην εκδήλωση του Ινστιτούτου του Ποταμιού π² “Το Θερμό Καλοκαίρι του Ερντογάν”
Με την ουσιαστική παρότρυνση να αφήσουμε στην άκρη “την αναβολή και την απραξία”, ξεκίνησε την ομιλία του στην εκδήλωση του Ινστιτούτου του Ποταμιού Π στο Τετράγωνο “Το θερμό καλοκαίρι του Ερντογάν” ο Σταύρος Θεοδωράκης. “Η συνεχής προσπάθεια για την αποτροπή της σύγκρουσης δεν είναι επαρκής στρατηγική και η πατριωτική ρητορεία δεν μπορεί να είναι ασπίδα”, είπε, τονίζοντας παράλληλα ότι πρέπει να κρατήσουμε ανοιχτή την πόρτα της Ευρώπης για τους Τούρκους που δεν κουνούν πολεμικές σημαίες.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης συνόψισε τις προτάσεις του Ποταμιού τα τελευταία πέντε χρόνια σε ένα τρίπτυχο:
-Δημιουργία Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας με τη συμμετοχή της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας, για το οποίο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συμφώνησαν στα χαρτιά και άφησαν την πράξη.
–Προώθηση της γραμμής για την επίλυση των διαφορών με την Τουρκία από το Διεθνές Δικαστήριο στη βάση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και της ήδη παραχθείσας νομολογίας του.
-Στήριξη της προοπτικής επανένωσης της Κύπρου ως ομόσπονδου κράτους με δύο κοινότητες, μία ελληνική και μία τουρκική.
“Όλα αυτά όμως απαιτούν πραγματική εθνική συναίνεση και όχι μικροκομματικά ταμπουρώματα”, κατέληξε ο Σταύρος Θεοδωράκης και προέτρεψε τους Έλληνες διανοούμενους και διπλωμάτες, αλλά κυρίως τους Έλληνες πολιτικούς να “τολμήσουν”.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη:
Μου ζητήθηκε από την επιστημονική επιτροπή του Ινστιτούτου και από τον πρόεδρο της τον καθηγητή Γιάννη Κωνσταντινίδη να κάνω την έναρξη αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης για το θερμό ελληνοτουρκικό καλοκαίρι που ζούμε.
Θέλω να συγχαρώ το π² για την πρωτοβουλία του να συνομιλήσει με μερικούς από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που διαθέτει αυτή η χώρα στο κεφάλαιο «ελληνοτουρκικά».
Μα είναι αυτή η ώρα -10 μέρες πριν τις εκλογές – για να πει κάποιος τι πρέπει να κάνουμε με τους Τούρκους και τον Ερντογάν;
Ναι! Γνωρίζω: Καμία περίοδος στην Ελλάδα δεν προσφέρεται για εθνικούς αναστοχασμούς.Πριν τις εκλογές – είναι πρόωρο. Μετά τις εκλογές – θα είναι άκαιρο. Έτσι θεοποιήσαμε την αναβολή και την απραξία.
Όμως; Ας αναρωτηθούμε:
- Ο χρόνος δουλεύει υπέρ μας;
- Το σημερινό status quo εγγυάται ειρήνη στα παιδιά μας;
Κυρίες και κύριοι,
η εθνική γραμμή η οποία κατ’ ουσία έχει χαραχθεί από τον γέρο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου -ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι ήταν σωστή – δεν επαρκεί για να απαντήσουμε στις νέες προκλήσεις.
Η συνεχής προσπάθεια για την αποτροπή της σύγκρουσης δεν είναι επαρκής στρατηγική. Η πατριωτική ρητορεία δεν είναι ασπίδα. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα.
Διαφωνούμε με αυτούς που λένε ότι δεν χρειάζονται πρωτοβουλίες από την ελληνική πλευρά. Όπως διαφωνούμε με αυτούς που λένε ότι ο Τούρκος δεν πιάνεται φίλος.
Ο Τούρκος δεν είναι ένας -όπως απέδειξε και ο Εκρέμ Ιμάμογλου και πρέπει να κρατήσουμε ανοιχτή την πόρτα της Ευρώπης για τους Τούρκους που δεν κουνούν πολεμικές σημαίες.
Και αυτή ήταν η προσπάθεια του Γραμματικάκη και του Κύρκου στο Ευρωκοινοβούλιο.
Οι προτάσεις λοιπόν του Ποταμιού τα 5 αυτά χρόνια συνοψίζονται σε ένα τρίπτυχο.
1.Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας
Διαβάζοντας τα σημεία των καιρών κάναμε πολύ νωρίς πρόταση για σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συμφώνησαν αλλά τίποτε δεν έχει γίνει.
Ένα εθνικό – όχι κυβερνητικό – Συμβούλιο Ασφαλείας με την συμμετοχή της πολιτικής αλλά και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας.
2. Λύση των διαφορών με την Τουρκία από το Διεθνές Δικαστήριο.
Και δίπλα από το Συμβουλίου Ασφαλείας ένα επιτελικό όργανο με τους καλύτερους -της διπλωματίας, της άμυνας, των διεθνών σχέσεων – με επικεφαλής έναν Σύμβουλο Ασφαλείας διακομματικής εμπιστοσύνης!
Το κάλεσμα στην Τουρκία για λύση των διαφορών με βάση το Διεθνές Δίκαιο πρέπει να είναι μια από τις πρωτοβουλίες της νέας κυβέρνησης.
Η νομολογία η οποία έχει παραχθεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και το Διεθνές Δικαστήριο του Δικαίου της Θάλασσας στα περισσότερα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Δεν θα πρέπει λοιπόν να περιμένουμε πότε θα αλλάξουν υπέρ μας οι συσχετισμοί δυνάμεων -στρατιωτικοί και συμμαχικοί – γιατί αυτό μάλλον δεν θα συμβεί ποτέ. Πρέπει να συνεννοηθούμε και να σχεδιάσουμε με ρεαλισμό την έξοδο από το σπιράλ της ελληνοτουρκικής έντασης.
3. Η Κύπρος πρέπει να υπάρξει ως ομόσπονδο κράτος με δύο κοινότητες, μία ελληνική και μία τουρκική.
Πρέπει να αντισταθούμε στην ματαιότητα που δημιουργούν τα κιτρινισμένα φωτογραφικά άλμπουμ των αποτυχημένων προσπαθειών.
Ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί πρέπει να διαψεύσουν τις προφητείες για το τέλος της ενιαίας Κύπρου.
Η απελευθέρωση και επανένωση του νησιού είναι ο μόνος στόχος που υπηρετεί την ειρήνη και τελικά τον άνθρωπο στην Κύπρο.
Αυτές λοιπόν οι τρεις άξονες μιας νέας πολιτικήςκαι την στρατηγική ασφάλειας και άμυνας της χώρας.
Όλα αυτά όμως απαιτούν πραγματική εθνική συναίνεση και όχι μικροκομματικά ταμπουρώματα και μάχες οπισθοφυλακών.
Οι Έλληνες διανοούμενοι πρέπει να τολμήσουν. Οι Έλληνες διπλωμάτες πρέπει να τολμήσουν. Και κυρίως πρέπει να τολμήσουν οι Έλληνες πολιτικοί.
